#برادر : در روزهای انقلاب و اوائل پیروزی انقلاب ، انقلابیون با این لقب یکدیگر را صدا می کردند . مخاطبان این دوره چهره هایی پاک ، جسور ، پرتلاش و دلسوز بودند .
#اخوی : اوائل سالهای دفاع مقدس بود که رزمندگان یکدیگر را برادر خطاب قرار دادند . شاید همسنگری و هدف مشترک در کنار عدم امکان شناخت مشخصات شناسنامه ای ، مهمترین دلیل برادر و خواهر صدا کردن آن روزها بود .حال آنکه اگر نام کوچک را می دانستند ، پیشوند برادر جزء ثابت مخاطب قرار دادن بود . هرچه بر طول جنگ اضافه می شد ، اقشار مختلف و فرهنگهای ایرانی مختلفی از مردم وارد عرصه دفاع می شدند .
#حاجی : با گذشت چند سال اول جنگ تحمیلی ، ثابت شد که فرماندهان جان بر کف دفاع مقدس ، برتری قابل توجهی نسبت به فرماندهان رژیم بعث دارند و برای شاخص قرار دادن این فرماندهان و شیر مردان شهادت طلب کم کم لقب حاجی جلوه گر شد . حاجی در آن سالها نمادی از ایمان ، تعهد ، وطن پرستی شجاعت و دلاوری بود .
#داداش : اما با پایان جنگ و در دهه اخیر ، کلمه داداش وارد محاوره مردان شد . داداش همان برادر و همان اخوی است اما هدف از بکار بردن داداش خیلی متفاوت است . خیلی ها با داداش مخاطب قرار دادن دیگران ، خیانت می کنند ، تهدید می کنند ، مسخره می کنند و...
#رفیق : کم کم شکل دوستی ها از برادری و اخوت به سمت رفاقت پیش رفته . رفاقتی که هیچگاه نمی تواند جای برادر را پر کند .
#این روزها شدیدا نیاز به برادر و اخوی و حاجی انقلابی داریم ...

#حاجی_کجایی_که_برادر_دلش_برای_نخودهای_هوایی_تنگ_شده_بجنب_حاجی_اخوی_منتظره