مدتي است که فکر وهوش برخي از سياسيون کشور به اين معطوف شده که دانشگاه آزاد را از صاحبانش سلب نمايند.حال آنکه در اين جدال براي پيروزشدن دست به هرگونه تحرک واقدامي نيز مي زنند.ابتدا بحث دولتي کردن وبعد تغيير رئيس دانشگاه آزاد را مطرح کردندوموضوع را بارها به شوراي  انقلاب فرهنگي کشاندند –در سخنراني ها از شهريه گزاف تحصيل سخن راندند-سطح علمي وآموزشي را زير سوال بردند- از سياسي کاري ونوع نگرش سياسي دانشجويان در دانشگاه آزاد انتقاد کردند  و .....

    ولي واقعيت را همگان مي دانند.دانشگاه آزاد ودانشجويان اين دانشگاه قرباني رقابت هاي سياسي وحزب بازي هايي شده است که قطعاً به صلاح مملکت نخواهد بود.مخالفان مديريت دانشگاه آزاد همان هايي هستند که نمي توانند سهم دولتي مردم از تحصيل را فراهم نمايند.سوال اين است : در اوايل انقلاب وبا وجود جنگ تحميلي عليه ايران اسلامي که تمام توان مسوولان گرامي معطوف به دفاع از آب وخاک کشور بود کدام شخصيت بزرگوار ارتقاي علمي را لازمه حفظ انقلاب وپيشرفت کشور دانست وچه کسي بلافاصله اين دستور را اجرايي نمود؟آيا دست يابي به تکنولوژي هاي برتر دنيا در تمامي عرصه ها که ايران را جزء چند کشور برتر دنيا قرار داده است فقط در عرض همين چند سال اتفاق افتاده يا در طول ساليان گذشته؟دانشمندان وفرهيختگان کشور ما همان هايي هستند که داستان حسنک کجايي –کوکب خانم –تصميم کبري –وخانواده آقاي هاشمي را در دوره ابتدايي خواندند ودر دانشگاههايي که کمترين امکانات را داشتند تحصيل کردند اما  چون دانشجو بودند يافتند آنچه را که نياز بود.در زمان جنگ و بمباران دشمن کمتر کسي پيدا ميشد که ريسک تاسيس دانشگاه را به جان بخرد .اما اين دانشگاه با پرورش جوانان ،آنها را به داخل بدنه دولتها فرستاد تا دوران سازندگي پس از جنگ را پديد آورند.آيا جز اينست که مراکز آموزشي ما در آنزمان محدود بود و دانشگاه آزاد توانست جايگاه علمي خوبي را در کشور ايجاد نمايد؟

     اخيراً نيز مجوزهاي دانشگاهي جديد صادر گرديده است اما دانشگاه آزاد فعلاً به حرکت خود ادامه مي دهد چراکه هنوز هم فضاي آموزش عالي در کشور متناسب با جمعيت در حال تحصيل نيست.براستي آيا خدمات فعلي بيمارستانهاي دولتي ،بانکهاي دولتي ،ومدارس دولتي قابل مقايسه با بخش خصوصي ميباشد؟ بهتر نيست تا اين عزيزان محترم ابتدا در ميان مردم حاضر شوند و گلايه هاي مردم ازبرخي بخش هاي دولتي را بشنوند و ميزان رضايتمندي شان را با مراکز خصوصي وغيردولتي مقايسه نمايند؟چرا دريک بيمارستان دولتي تنها 10 قلم دارو يافت مي شود وبقيه داروها بايد از جاي ديگر تهيه شود؟چرا در طول سالهاي اخير دريافت وجه نقد از دانش آموزان وتعطیلی برخی مدارس دولتي بارها رسانه اي شده است؟چرا بارها شاهد اختلاس وديگر تخلفات مالي در بانکهاي دولتي بوده ايم؟چرا قیمت سکه غیرقابل مهار شده است؟ و سوالهايي از اين دست که در دستگاههای دولتی وجود دارند.نمي دانيم منظور از اجراي اصل 44 چيست که عده اي دوست دارند حق رقابت وپيشرفت را سلب نمايند.دانشگاه آزادی که درآمد حاصل از شهریه دانشجویان را نیز در جهت ارتقای سطح آموزش و ساخت وتاسیس واحدهای دانشگاهی جدید در تمام نقاط کشور حتی در شهرها وبخشهای کوچک نموده ومانند مدرسه براحتی قابل دسترسی است.بايد توجه داشته باشيم ،حتي اگر نوع نگرش دانشگاه ودانشجو متفاوت وانتقادي نيز باشد ،نبايد تک قطبي کردن ياحذف در دستور کار قرار گيرد. چراکه حکومتهاي اسلامي فضاي کافي براي منتقدان دلسوز فراهم مي آورند و همين موضوع بيانگر تفاوت اين جوامع با حکومتهاي ديکتاتوري ونظامهاي سلطه است.بايد فضاي کشور بگونه اي باشد که سرمايه گذاران احساس امنيت نمايند ودر ذهنشان ذره اي احتمال تصاحب مال وسرمايه شان (درصورت موفقيت) وجود نداشته باشد.

      فعلاً به همين بسنده ميکنم وآرزو دارم که شرايط براي ورود شخصيتها ورقابت سازنده بيش از پيش فراهم وسرمايه گذاران با ميل ورغبت وبدون نگراني پاي در عرصه هاي مختلف کشور بگذارند.

این مطلب در هفته نامه حدیث ویژه تاکستان -هفته پایانی آذرماه ۱۳۹۰ به چاپ رسید