دلسوزان انقلاب بخاطر عدم احراز صلاحيت هاشمي ناراحت نيستند.

ناراحتي انقلابيون واقعي، بخاطر تهمت ها وتخريب ها نيست چون تخريب انقلابيون چيز جديدي نيست.

ناراحتي اصلاح طلبان بخاطر حذف سرشاخه ها واکتفا به نامهاي با معروفيت کمتر نيست.

ناراحتي احزاب از اين جهت نيست که در بين کانديداهاي حاضر 4 نفرکاملاً رسانه اي بودند ورسانه ملي در طول سالهاي گذشته جولانگاهشان بوده ۱ نفر هم کم وبيش رسانه اي بوده وتصوير 3 نفر ديگر را مردم اصلاً در رسانه ملي نديده اند.

بلکه مردم فقط وفقط به دنبال پاسخ اين سوال هستند که با وجود گذشت 16 سال از دوران سراسر افتخار سازندگي چرا احساس ميکنند ويقين دارند که امروز فقط آيت الله هاشمي رفسنجاني حلال مشکلات سياسي واقتصادي جامعه است؟درحالي که مدعيان بسياري سخن از وعده وعيدهاي رفع مشکلات مي رانند.وچرا بعد از دوران سازندگي واصلاحات شاهد افزايش شکاف در بين قواي مختلف هستيم؟

چه کسي بذر دروغ را در جامعه پراکنده نمود که امروز محصول بي اعتمادي برداشت مي شود؟بي اعتمادي به ديگر کانديداهاي مطرح.

وهاشمي چه خصوصيتي دارد که با وجود ندادن وعده وقول شاهد حمايت مردمي از ايشان بوديم؟