هر وقت صحبت از مقوله فرهنگ به میان می آید، به اشتباه توجه برخی از شنوندگان بسمت مناطق محروم و پایین دست جنوب شهر و روستاها معطوف می شود.
آیا تا کنون پیش آمده که امکانات فرهنگی ایجاد شده در این مناطق را نیز رصد نماییم؟
در اینجاست که نقش عبور ریل راه آهن از داخل شهر تاکستان بعنوان خط جداساز فرهنگی بیشتر جلوه گر می شود.کاستی های فرهنگی جنوب شهر می تواند القاء کننده این مطلب(خلاف واقع) باشد که برخی ها معتقد به ارائه خدمات برای ساکنین مناطق پایین و اقشار ضعیف جامعه شهری و روستایی نیستند.
هرچند که اقدامات بهداشتی و درمانی در این مناطق در حال ارتقاء می باشد و نوسازی مرکز بهداشتی درمانی خیابان طالقانی و ایجاد مرکز بهداشتی خیابان عاشورا و... نمونه های توجه مسوولان بهداشتی به محله های پایین شهر است.
بهمن ماه سال1389 بود که خبر تخریب سالن نمایش اداره ارشاد تاکستان موجب ناخرسندی و انتقاد دلسوزان فرهنگی و هنری شهرستان تاکستان گردید.با این وجود بود که این سالن تبدیل به مخزن کتابخانه عمومی شد تا مردمان جنوب شهر تاکستان ، کمبودی دیگر را تجربه نمایند.عوامل دخیل نیز برای لاپوشانی کار های خود خبر از احداث سالن جدید دادند که هنوز نیز محقق نگردیده است.
حال سوال تعدادی از اعضاء کتابخانه اینست که ؛ با وجود از بین رفتن سالن نمایش و افزایش فضای کتابخانه چرا زوج و فرد کردن بر اساس جنسیت مراجعان در برنامه کاری قرار گرفته است؟
این مختصر متن گویای مطالبه جمع کثیری از مردم تاکستان است در جهت استفاده مجدد و یا ایجاد سالن اختصاصی نمایش در جنوب شهر تاکستان.تا شاهد استفاده چند منظوره از تنها سالن موجود(سالن امام علی ع) نباشیم که از بعد مسافت برای این مردم در دسترس نمی باشد.

دیروز امروز و فردا در سایه یک تصمیم دیروز