‍ سال‌های گذشته و در شامگاه آخرین سه شنبه سال ، مردم با روشن کردن کاه و کلش از روی آنها می‌پریدند و مردم هر منطقه اشعار بومی خود را با مضمون مشترک می‌ خواندند:

« زردی من از تو و سرخی تو از من» رسمی که امروزه به فراموشی سپرده شده و جای خود را به ترقه‌های ناهنجار و بمب‌های آتش‌زا و پر سر و صدا و حادثه‌آفرین داده و به ندرت رسم‌های قدیمی از جمله نوروز خوانی ، بازی تخم مرغ ، پختن رشته پلو ، داستان سرایی بزرگان ، خوردن انگور نگهداری شده به روش سنتی و... خبری هست!!
امروزه برگزاری مراسم چهارشنبه سوری یکی از دغدغه های مهم مسوولان کشور خصوصا شاغلین در اورژانس و آتش نشانی می باشد و سلامتی فرزندان نگرانی اصلی خانواده ها است. جالب است که اکثر ما ایرانی ها این واقعیت تلخ را بخوبی می شناسیم ولی در عمل یا تماشاچی و تشویق کننده اقدامات هنجارشکنان هستیم و یا خودمان هم وارد بازی خطرناک مواد محترقه می شویم غافل از اینکه سود اصلی را در جیب شرکتهای خارجی و واردکنندگان این اقلام میکنیم . چند سالی هست که دیگر چهارشنبه سوری رنگ و بوی سابق را ندارد چون ترقه و آتش بازی مختص این شب نیست. چون از اول اسفند شاهد استفاده از مواد محترقه خطرناک هستیم و رسوم چهارشنبه سوری را تحریف کرده ایم.

کافیست لحظه ای فکر کنیم

به خاطر مادری که پس از سالها باردار شده ، به خاطر تپش قلب زن و مردی که ممکن است بخاطر خوشحالی ما متوقف شود ، به یاد خانواده ای که شب با شکم گرسنه و چشم اشکبار سر بر بالین گذاشته اند ، به یاد خانواده ای که امسال جای خالی جوان خود را احساس میکنند ، به یاد شهداء و جانبازانی که در میان حملات شیمیایی و آتش انفجار رژیم بعث سوختند ، به یاد کودکان و نوجوانانی که بخاطر لحظه ای سهل انگاری یک عمر باید چهره سوخته و اندام معلول خود را تحمل کنند ، بخاطر حفظ محیط زیست و اموال عمومی و به یاد آتشنشانان شهید.... 

شادی حق ایرانیان است اما نه به قمیت غم و ماتم و آزار